30 april gingen we de mosterdtocht maken: op de Oude IJssel van Doetinchem naar Doesburg, daar langs de rivier mosterdsoep (+ een broodje en iets te drinken) nuttigen en dan weer terug naar Doetinchem – in totaal een kleine 30 km.
Er deden 8 roeiers van Fifty Fit aan mee van de vrijdagochtend : 6 dames en 2 heren ; we hadden (omdat op de roeivereniging “de Ank” te Doetinchem – die de tocht organiseerde – men geen roeiboten meer voor ons beschikbaar had) de vrijdag voor de mosterdtocht , de 28e dus , na het roeien de Korte Jan opgeladen met 2 wherries te weten de Flamingo en de Blauwe Reiger, de riemen aan de zijkant bevestigd en alle overige roeibenodigdheden bij mij achterin de auto geladen (omdat ik de achterste drie stoelen heb verwijderd is er een hoop ruimte in mijn auto).
Afijn, we hebben nog de lampjes van de botenwagen gecontroleerd achter mijn auto en toen afgesproken dat we zondagmorgen om half negen zouden vertrekken naar Doetinchem d.w.z. Eric zou met mij meerijden en de dames gingen met meerdere auto’s vanaf hun respectievelijke woon/verblijf plaatsen. Nellie nam drie dames mee vanaf Bennekom, Marja ging alleen met haar auto en Karin was al in de buurt van Doetinchem op zaterdagavond, dus die kwam ook alleen naar Doetinchem; we hadden afgesproken met Nico (regelneef van “de Ank”) dat we daar om ong. 9.30 zouden zijn .. dus Eric en ik waren om 8.20 uur op Vada – Wij moesten immers nog de botenwagen aankoppelen en checken of alles goed vast zat voor de reis ; gelukkig stond de botenwagen al klaar naast het speeltuintje zodat het aankoppelen snel ging : proberen de bal van de trekhaak precies onder de disselkop te krijgen en dan de dissel met draaimechaniek laten zakken totdat ie “klikt” over de trekhaakbal, veiligheidskabeltje bevestigen, electrukkeriekabel voor de lampjes v.d. Korte Jan bevestigen , checken of alle lampjes het nog steeds doen en of alle lading nog steeds goed vast zit en toen was het precies 8.30 uur en konden we mooi op tijd richting Doetinchem : ik had op de Tomtom van te voren al het juiste adres ingetoetst dus eigenlijk kon er nix meer misgaan dachten we …
MAARR …
We reden de Grebbedijk op en na de bocht vanaf de Jachthaven (dan heb je even een heel steil stukje) en toen hoorde ik opeens “KLONK !” en ik vroeg me af waar dat geluid vandaan kwam en keek maar eens in mijn zijspiegels en zag toen in mijn rechter zijspiegel de botenwagen met alles d’r op en d’r an met een vaartje de dijk afkachelen! Ik stopte en zei tegen Eric : “ik geloof dat we een probleem hebben , de botenwagen is zijn eigen weg gegaan” … we stapten uit en liepen naar de botenwagen die onderaan de dijk stond met de punt van de boten precies tussen twee (dikke) bomen in ; de dissel zat helemaal in de struiken (die waarschijnlijk de vaart geremd hadden waardoor ie niet verder is doorgeschoten) … kijk we reden natuurlijk nog niet hard net na dat steile stukje in de bocht maar alle vaart die de botenwagen had heeft ie behouden toen ie eenmaal losgeraakt was , want het veiligheidskabeltje wat je aan de trekhaak vastmaakt is er voor om de handrem van de botenwagen aan te trekken en niet om er voor te zorgen dat de botenwagen niet verder loskomt , daar is het veel te dun voor ; het hoort ook af te breken nadat ie de handrem van de botenwagen heeft aangetrokken ; echter : de handrem was stuk ! dat hadden we vrijdag al geconstateerd , dat ie nix meer deed ..
Dus zodoende stond de botenwagen daar onder aan de dijk : “wat gaan we doen ?” vroegen wij ons af. Welaan, eens kijken of de havenmeester ons wellicht kan helpen, die heeft immers zo’n soort tractor waar ie de jachten mee in en uit het water rijdt, dat ding moet sterk genoeg zijn om de botenwagen weer op de dijk te trekken! Helaas was de havenmeester er nog niet en als je het tel nummer draaide wat op z’n kantoor stond kreeg je geen gehoor … maar weer eens terug naar de botenwagen om i.i.g. ‘m dusdanig te bevrijden dat ie gemakkelijk er weer uitgetrokken zou kunnen worden;
Weer terug naar kantoor havenmeester: nog steeds nix, maar toen kwamen de eerste roeiers waaronder Willem R. die ons wel wilde helpen, en toen hebben we nog heel wat trekkabels geleend (Ber K. bleek een lange kabel te hebben die ook gebruikt werd om zweefvliegtuigen mee omhoog te lieren) en aan elkaar gebonden (want je kunt zo’n wagen onmogelijk recht naar boven trekken, dat moet schuin dus wordt de afstand tussen trekwagen en botenwagen véél langer.
Eerst hebben we de superlange kabel aan de achterkant van de botenwagen bevestigd en heeft Willem de K.J. achteruit tussen de bomen van gereden totdat ie “vrij” stond, toen hebben we ‘m handmatig gekeerd zodat ie met de punt weer naar het noordoosten stond, de kabel aan de voorkant bevestigd en overlegd hoe we ‘m het beste weer op de dijk konden trekken …
inmiddels had ik maar een van de dames opgebeld die al bij RV. “de Ank” waren om te melden wat er was gebeurd en dat het allemaal wat langer ging duren maar dat het hoogstwaarschijnlijk wel goed zou komen – we hadden al vastgesteld dat er, als door een godswonder helemaal geen schade was aan de botenwagen maar ook niet aan de boten! – en toen meldde Karin dat we “daar” toch wel wat boten konden huren , dus dat we gewoon zonder botenwagen konden komen ; maar ja , die botenwagen moest dan toch óók wel weer op de dijk getrokken worden, al was het alleen maar om hem weer terug op Vada te plaatsen … dus het plan werd om de K.J. zeer schuin naar boven trekken richting N.O. de dijk op, maar hoe schuiner je ‘m omhoog trekt des te meer kans er bestaat dat ie omkukelt!
maar toen kwam er gelukkig een troep kanoërs aan die direct te hulp schoten! met z’n allen konden we K.J. wel rechtop houden terwijl ie omhooggetrokken werd; ’n ander probleem was dat Willem steeds maar een klein stukje kon rijden en dan moest de kabel weer ingekort worden; één van de kanomannen had het razend slimme idee om de kabel te borgen om een lantaarnpaal zodat we de inkorting van de kabel stapsgewijs en veilig konden doen.
nu ja, na enorm veel geklooi met hulp van heel veel mensen kwam de K.J. dan toch weer boven op de dijk; inmiddels waren er vroege vogels (die zondag om 10.30 gaan roeien) bij gekomen, waaronder Peter en die liet ons zien hoe je de K.J. wél goed “aanklikt”; hier ga ik even een paar uur terug naar 8.20 uur: Eric heeft toen de eigenlijke koppeling gedaan terwijl ik de boel op de goede plek hield. Eric heeft echter nul ervaring met dit soort dingen dus ik had moeten controleren of ie echt wel goed “geklikt” had – volgens Frans van D. verschijnt er dan ook ergens een groen vlakje op de koppelingshendel als ie er goed opzit – maar dat heb ik niet gedaan, stom hé?
Deze start van de dag bleek de voorbode van nog veel meer avonturen.