In de provincie Groningen ligt het Eemskanaal. Slechts 1 dag per jaar mogen er roeiboten varen op dit kanaal. Eind november als de bomen kaal zijn en de wind meedogenloos door het vlakke land giert, dan organiseren de studenten van de GSR Aegir een wedstrijd op het mooie rechte Eemskanaal. Het Dagblad van het Noorden maakt melding van de zwaarste skiffwedstijd in Nederland. De 6000-meter- wedstrijd is van paal 17 km tot paal 23 km. Eerst mogen de roeiers 10 kilometer oproeien, daarna 6 kilometer racen en vervolgens 4 kilometer uitroeien. Een ware Hel van het Noorden.
Half november, tijdens de wedstrijden in Leerdam was het weer zo goed dat je in het roeipakje kon roeien. Ongekend voor november. Zou dan eind november de temperatuur nog steeds zo zacht zijn? Een week later was het kwik gedaald naar een temperatuur van -7 graden! Kijk, dat zijn nu Hel-waardige temperaturen. Helaas (of gelukkig!) was dit een exces en steeg het kwik een paar dagen tot een stabiele graad of 7 boven nul.
Vijf Vada-skiffeurs naar De Hel
Vanuit Vada waren er 5 deelnemers die de tocht naar het hoge noorden ondernamen. Taco, Machiel, Sjoerd, Johan en Anne-Marie durfden de barre tocht aan. Mooi op tijd vertrok de botenwagen uit Wageningen. Deze keer geen gehaast om op tijd bij de start te komen. Eenmaal in Groningen werd de botenwagen vakkundig geparkeerd. De boten werden opgeriggerd onder de druilige regen, de boegnummers werden opgehaald. Het water op gaan ging ook erg soepel. De eerste halen werden gemaakt en het water voelde als een grote klotsbak, met enige deining. Een paar kilometer later werd het wat beter, echter wel een hinderlijke wind die schuin op het kanaal stond. Het waaide toch wel behoorlijk en tijdens de wedstrijd was de wind schuin tegen. De start is ver als je 10 kilometer moet oproeien.
De Vada skiffeurs hebben het toch maar weer geflikt
Taco Bavelaar eindigde als 4e gevolgd door Machiel Spui. Sjoerd Hachmer en Johan Valkenburg eindigden op de 9e resp. de 10e plaats van de 13 skiffeurs. Anne-Marie Patist is 3e geworden van de 3 master dames in leeftijd variërend van 44 t/m 70 jaar. Het is en uitdagende wedstrijd met eerst 10 kilometer oproeien, 6 kilometer wedstrijd en dan nog 4 kilometer uitroeien. Een echte aanrader, met geduchte tegenstanders! Met een voldaan gevoel keerden de Vada skiffeurs weer naar Wageningen.
Terugblik door Anne-Marie:
Het wachten duurde niet zo lang voor mijn gevoel, en met een klein beetje regen en veel wind was het warm roeien ook weer teniet gedaan. Ik had mij goed aangekleed en heb ik het niet koud gehad. Tijdens de race wordt je vanzelf weer warm. De start kwam voor mij na ca. 15 minuten eerder dan ik had verwacht. En daar ging ik! Onder de wal, want die wind die ik met oproeien voelde, was er nog steeds. En was behoorlijk sterk. Al snel kwamen de na mij gestarte ploegen in de twee met stuurman voorbij. Dat betekende dat ik ruimte moest maken en niet onder de beschutte wal kon blijven roeien. Bovendien zorgden de twee met stuurman ploegen ook voor het nodige vuile water. Het was gewoon door trappen in een tempo van ca. 28 slagen per minuut en hopen dat ik nog een paar kilometer in de luwte kan varen. Op sommige stukken had de wind vrij spel en was het doorbijten. Na 6 kilometer kwam de verlossende finish. Ik was blij dat ik de wedstrijd had volbracht. Na de finish is het nog 4 kilometer uitroeien naar Aegir. De boten hebben we daarna snel afgeriggerd en opgeladen, daarna snel douchen en opwarmen.