Het was in het voorjaar van 1984 dat Bauke zijn eerste groep roeiers had om de beginselen van het roeien bij te brengen. Dat was in het kader van het Oranje Groen toernooi voor Koninginnedag dat destijds nog door Argo voor bedrijven en instellingen in Wageningen werd georganiseerd. Hij vond het al meteen heel leuk. Na een paar jaar met zulke beginnersgroepen kwam hij vanaf 1985 in het wedstrijdroeien terecht. Bauke: “Toen werd het serieuzer, kwam er een opleiding bij en coachte ik samen met Vincent Nierstrasz een groep jonge -meest- eerstejaars wedstrijdroeiers die zo hard mogelijk wilden gaan en ca. 6 keer in de week trainden, waarvan 4 tot 6 keer in de boot. Het eerste jaar was meteen zeer succesvol met 4 overwinningen.”
Dat heeft hij daarna met kleine tussenpozen doorgezet tot hij in 1990 werd benaderd om een toenmalige toproeier te begeleiden. Dat heeft hij 2 jaar gedaan, waarbij hij in het zomerseizoen 3 keer per week met een geleende auto naar de bosbaan in Amsterdam crosste om daar te trainen. “In het 2e jaar viel de bondscoach uit en werd ik aangewezen om een dubbelvier naar de WK (wereldkampioenschap) in Wenen van 1991 te begeleiden, wat natuurlijk een geweldige ervaring was.” Na nog ouderjaars dames (w.o. Marieke) en een zware jonge skiffeur bij Argo succesvol te hebben gecoacht nam hij een jaar rust.
In 1995 kwam hij bij VADA, waar de sfeer natuurlijk heel anders was. Er waren bijna geen wedstrijdroeiers en ook geen wedstrijdboten in die tijd. De Zwaan en ook de Stern waren er al wel en Bauke coachte al snel een wedstrijdgroep dames waar ook Marleen, Marieke en Monica in zaten. Vanaf 1997 heeft hij SLOW opgericht waar zeer veel oud wedstrijdroeiers van allerlei verenigingen in hebben gezeten. Eén van de weinigen van de eerste lichting die nog over is, is Maurits. Bauke geeft aan: “Ik coachte en stuurde daarbij vaak de eigen ploeg, maar daarnaast heb ik ook nog verschillende andere groepen gecoacht, zoals de Dolle Strijkers (2000-2005), de Vada jeugd (2007-2009) en vanaf 2016 Goeie Vraag, een leuke groep jonge honden. “Het coachen werd een tijd lang nog weer serieuzer toen ik van 2005 tot 2007 profcoach was bij Argo. In die tijd volgde ik ook de roeicoach-4 KNRB coachopleiding (nationale ploegen), waarbij ik het geluk en genoegen had om mee te lopen met 6 toenmalige bondscoaches. Dat resulteerde ook weer in een WK-uitzending van één van mijn roeiers; in 2006 gingen we naar Eton bij Londen, waar ook mijn gezin bij was.” Bauke besluit: “Het leukste van coachen vind ik dat je samen met een groep -soms totaal verschillende mensen- een boot efficiënt en mooi kunt laten lopen, waarbij iedereen geniet van het buiten-zijn, de elementen en het glijden door het water.” En zo zijn er in no-time 40 jaar voorbij gevlogen…
